Ik zag m staan, en viel voor m (gelukkig niet letterlijk!). Hij was zo mooi: wit, beetje craquele....Zag m in gedachte al op onze eettafel staan. Maar ja, geen prijsje te bekennen. Meestal is dat geen goed nieuws. Toch?
Maar ik dwaal af....de schaal dus, en de winkeljuffrouw. Ik haar dus gevraagd wat hij moest kosten. En eerlijk ze keek me een beetje weifelend aan....Hoezo dacht ik?? Hij is mooi en hij is van mij!!
Tja, sprak de dame...eigenlijk durf ik er niet meer voor te vragen dan 1 euro. ! euro!!! Ik bleef er bijna in....Hij is kapot zoals je ziet, zei ze. Ja duhhhh, dat had ik al gezien. Een oor van de 3 was afgebroken maar hij zat netjes in de schaal en zou bijna onzichtbaar te lijmen zijn had ik al bekeken. Dus 1 euro?? ja, 1 euro. Ik wist niet hoe snel ik bij de kassa moest zijn om af te rekenen. Stel dat ze zich bedacht tenslotte.
Eenmaal thuis, heerlijk aan t schuiven gegaan. Maar op de eettafel stond hij toch t mooist. Nu er nog wat in. Heb er maar even wat takken ingelegd. dat komt wel. En ik....ik geniet!!!!
Lieve groet Ria
O ja, de desbetreffende winkel was uiteraard de kringloop. Maar dat hadden degene die mij een klein beetje kennen vast al wel bedacht :-)